Zaterdag 11 oktober 2014 staat weer aangekruist in onze agenda. Als we bijgelovig mogen zijn staan er in de sterren knappe prestaties geschreven.
Het succesverhaal van Maarten Seghers is bekend. Dat Wim Van De Wielle met 9:13:54 in Zürich een 10de plaats scratch haalde is misschien niet zo geweten. Beiden zijn er op gebrand om mij dit jaar naar Hawaii te vergezellen. Niet om mijn valiezen te dragen!
We spraken met hen om er meer over te weten te komen.
Wim in 2010 op slechts 2 minuten van het podium!
WimVDW
Dit jaar sta ik terug aan de start van een Ironman. Vorig jaar heb ik terug geproefd van het “tri-atleet” zijn, en het smaakt :-).
Onder het het moto “geef nooit op wat je laat glimlachen” zijn we weer vertrokken.
Ik hoop dat het meer dan 1 triathlon wordt dit jaar, want ook Hawaii staat al in de agenda genoteerd, “het verlof is al ok ;-)”
Op mijn triathlon to-do-list staat nog een podium in Kona open. Twee keer was ik er heel dicht bij (in 2010 minder dan 2 min).
Ik start in de age group 35-40. Dat ik nog jong ben in de age group is een voordeel, maar wie op deze leeftijd in Kona staat is ook wel heel gedreven. Ik zal het niet cadeau krijgen.Maar eerst natuurlijk de kwalificatie …
Ik heb dit jaar voor Nice gekozen omdat het net voor de grote vakantie valt, zo kan Cindy en Tess mee. Altijd leuk om de mensen die je nauw aan het hart liggen er bij te hebben dat maakt de beleving nog zo groot.Op dit moment focus ik mij vooral op lopen en fietsen, minder op het zwemmen. Op de fiets kan ik meer tijd winnen dan in het water.
Op dit ogenblik train ik ongeveer 16uur per week. Dit trainingsritme hou ik voorlopig aan tot einde februari.
Ik probeer nu net zoals vroeger heel regelmatig te trainen, mijn tijd zoals elke age grouper zo efficiënt mogelijk in te delen en te luisteren naar mijn lichaam.Ik hou jullie op de hoogte van de vorderingen.
“Tot 1 maart op de XKR in Sint-Niklaas”
groetjes, WimMaarten wil zijn naam terugzien in Hawaii!
Maarten
Ondanks het feit dat het hier buiten (wat temperatuur betreft dan toch) goed meevalt is het putje winter. En dan is het wel leuk om uit te kijken naar komend seizoen. Ik heb mij dus al snel na Kona (okt 2013) als doel vooropgesteld om er ook dit jaar alles voor te doen om terug aan de start te staan. Het is toch het mekka van de Triatlon, Amerikaanse zotte toestanden. Alles fantastisch en (misschien wat overdreven) groots. Maar ik hield er wel van, en zeker voor die wedstrijd, hét WK was mijn enthousiasme en de setting super aanstekelijk. Het feit dat mijn wedstrijd ook heel goed was, helpt natuurlijk om de drive te vinden om er opnieuw voor te gaan.
Ik zit sinds vorig jaar in de competitieve groep 30-34 jaar. Weinig pannenkoeken in die leeftijd als je erin slaagt om naar Kona te gaan. Het feit dat ik met (mijn besttijd) 9:16 de 25ste werd in mijn leeftijd zegt wel genoeg. Maar het is dus mijn ambitie om beter te doen. Als ik me kan kwalificeren om deel te nemen natuulijk, dé vereiste nummer 1.
Zodus op het menu : Ironman Lanzarote 17 mei en Ironman Zürich 27 Juli. In de eerste plaats voor Lanza gekozen omdat het vorig jaar zo goed meeviel. Zowel de reis, de omgeving als de wedstrijd. Bovendien best een selectieve wedstrijd (al dan niet lastiger dan Hawaiï?) Omdat je nog zo in vorm kan zijn, er kan altijd iets mislopen. Dus ook nog in Zürich ingeschreven.
Dus 2 kansen, “ik heb er vertrouwen in”. Of hoe ik het altijd bekijk: “ik zal er alvast mijn uiterste best voor doen, dan kan ik mezelf niets verwijten”.
De trainingen momenteel voorlopen goed. Zwemmen bouwen we verder op na mijn polsblessure. Lopen en fietsen gaan soepel. En veel aandacht voor core-stabiliteit. Met de jaren wat sterker worden en hopelijk progressie blijven maken.
t Is dus de bedoeling om jullie met regelmaat op de hoogte te houden. Aan iedereen die een bepaald doel heeft: train ze!
Groetjes, Maarten
We hebben nog ironmen die dromen van Hawaii. Volgende keer meer over “sterker worden en kwalificatie dichter zien komen”.
Groetjes,
X’-tian